Sokak Lambası - II. Kısım

Size kendimi hiç bir zaman betimlemeyeceğim. Benim bir hikayede karakter olabilecek kadar bile karakterim yok. Aşağılık duygusunu en derinden tattım. Özgüven limiti eksi sayılarını görmüş bir insanım. Hikaye nerede başlayacak, ne olacak diye bekliyorsanız bu benim hikayem. Ben hayatı boyunca beklemiş, bekletilmiş,sen bekle denilmiş insanım. Biraz da bekletmek benim hakkım olmalı.

...

Beklemek ne uzun iş. Söğüt ağaçları kısa kalır yanında. Sevmek ne kısa iş. Milimetreler uzun kalır yanında. Ben seni gökyüzü toprağa bakarken sevdim. Gökyüzü toprak olurken. Bir eylül akşamında sevdim seni. Yapraklar yavaş yavaş dökülürken. Bahçemdeki kiraz ağacı seni sevdiğimi öğrendiğinde döktü ilk yaprağını. Sen beni ne zaman sevdin bilmiyorum, belki son yaprağı düştüğünde, belki tekrar çiçeklendiğinde.

Ellerini birbirine kenetlemiştin o bankta otururken. Yüzünü göremedim ama hüzünle eğilmişti omuzların. Bir de ben yük olmalıydım o omuzlara. Ve canın yandığı kadar canım yanmalıydı. Ağır adımlarla ilerledim yanına. Paketimden bir sigara çıkarıp yerleştirdim dudaklarıma. Yaktım sigaramı. Paketi sana uzattım. İlk o zaman gördüm yüzünü. Bir dal sigara çektin paketten çakmağımı uzatıp yaktım sigaranı. Bi nefes çektin ve parmaklarının arasına aldın sigarayı. Ne kadar öyle oturduk bilmiyorum ama paketimiz bitmişti. Gülümsedin ama hüzünlüydün. Hüznüne ortak olduğum adam. O gün ilk yaprağını döktü kiraz ağacım. Ertesi gün aynı parka gittim, aynı banka oturdum. Yoktun. Saatlerce orda oturdum. Biliyor musun ben o gün orada 2 paket sigara içtim.

...

Ondan sonraki her gün o parka gittim, o banka oturdum. Sigaramı yaktım. Ruhunu kaybeden bu kadın umudunu sana bağlamıştı. Sonra o gün.. Evden çıkarken baktım ki kiraz ağacımın son yaprağı toprağı öptü. Ekimin son günleriydi. Parka bir kaç adım kala seni fark ettim. Gelmiştin. Banktaydın ve ellerin yine birbirine kenetlenmişti. Soğuktan pembeleşmiş ellerini nefesimle ısıtmak istediğim bir gündü. Oturdum yanına. Tam cebimden paketimi çıkaracağım sırada sigara uzattın. İkimizin yüzünden de hüzünlü bir gülümseme geçti. Bakışların ki " yaralarını ben saracağım" der gibiydi. Ya da benim huyumdur ben uydurmuşumdur bunu bilmiyorum. O gün adımı sordun. Güz dedim. "Güz'ün sonlarında tanıştığım Güz" dedin. Haklıydın. Kiraz ağacımın yaprakları bittiğine göre kış gelmişti. Sahi sen beni kışta mı sevdin?

...

Devamı Haftaya

#depresif #beklemek #sigara #hikaye #park #bank