Sokak Lambası - I. Kısım

İlk önce kendimi kaybetmiştim... Bunu nasıl tarif ederim bilmiyorum, ama ilk önce kendimi.. İnsan aklını kullanabiliyorsa insandır denilir. Ben bu sözün kocaman bir yanılgıdan ibaret olduğunun en rezalet kanıtıyım. Hayır, insan aklını kullanabiliyorsa insan değildir; ruhunu kullanabiliyorsa insandır. Ben ruhumu kaybettim, hayatla girdiğim iddi

ada ortaya ruhumu koydum ve onu hayata karşı kaybettim. Bu okuduğunuz aklı başında bir bedenin, kayıp ruhunun hikayesi. Bu benim hikayem.. Bu benim gibilerin hikayesi..

Saygısızlıklarımla ben;

-Güz Değer

Cemal Süreya " Dedim ya.. Eylül'dü. Savruluşları bundandı kimsesizliğimizin." demiş. Kimsesizlik neydi? Yanında biri olmaması mı?

Kimsesizsen sende yoksundur. Ben yoktum. Hiç var olmamış bir ruhtum. Öyle ki eğer varsa Tanrı bedenime ruhumu koyarken eksik tartmıştı. Ruh yirmi üç gram denir. Benim ruhum ya bundan azdı yetmedi, ya benim ruhum bundan fazlaydı ağır geldi.

Dedim ya ben saygısızdım. Bedenimdeki ruha saygısı olmayacak kadar saygısızdım. Özür dilerim ruhum seni ben paramparça ettim. Ve benden özür dilemelisin ruhum, buna dayanamadın.

Ölüm insan ruhunu kaybederse mi gerçekleşir gerçekten? Ben ruhumu kaybettim. Güz Değer, hiç bir değeri olmayan Güz Değer ruhunu bir çok kez kaybetti ama hiç ölmedi.

...

Devamı Haftaya

#güzdeğer #ruh #sokaklambası #saygısız #CemalSüreya #BermudaDergi