E iyi de, Yarım Yamalak İş mi Yapalım?

Mustafa Oğuz
16 Ağu 2017
1 dakikada okunur

Bu yazı Kuşadası’nda geçirdim. Okullar kapanmadan önce ev arkadaşımla yaptığım planlar doğrultusunda, kulağımızda Blues Brothers (zira Blues Brothers’ın müziklerini 15 saniye dinleyince sırt çantanızı alıp otostop çekiyorsunuz ) , sırtımızda çantalar atladık geldik. Otogar’a vardığımızda burası hakkında en ufak bir fikrimiz yoktu. ‘’Lan şuradan aşağı bi’ yürüyelim bakalım’’ dedik ve başladık yürümeye.. 2 gün boyunca sürekli yürüdük, uzun soluklu yürüyüşümüzün sonunda kendimize kalacak yer ve çalışma imkanı bulduk. Gayet güzel bir tatil geçirdiğimi düşünüyorum ama;

Yaz tatilinin bitmesine bir buçuk ay, turizm sezonunun bitmesine yaklaşık yirmi gün kaldı. Kuşadası’nda bir otelde çalışıyorum. Tatil başlamadan önce kafamda kurduğum şeylerin bazısını hala yapamadım, nasıl yapamadım anlamıyorum

-

Çalışma arkadaşlarım gün boyu hiçbir şey yapmıyorlar. Öğlen 12’ye kadar uyuyor, 16’da başlayan mesailerine kadar uyuşukça vakit geçiriyorlar.Benim yapamadıklarım bir yana; bu duruma nasıl dayanıyorlar, anlamıyorum.

-

Bazı yerlerde herkes ukala oluyor. Hayır yani, ortama giren herkes anında nasıl ukalalaşıyor anlamıyorum.

-

Geçenlerde biriyle tanıştım. Bir kadın. Yeni tanıştığı erkeklerin yüzüne bakamıyor. ‘Heyecandan’ şeklinde savruk bir açıklaması var. Bu nasıl heyecan, anlamıyorum.

-

Henüz şimdi, bu yazıyı yazarken bizim otelin Steward şefiyle tanıştım. Biraz garip bir adam. Babası zamanında Şişli Kent Şekerleme’nin sahibiymiş. Kent aldı başını gitti; bizim Muhlis abi neden burada, anlamıyorum.

-

Nasıl bu kadar hızlı narsistleşiyoruz, anlamıyorum .

-

Herkesin her şeye açıklaması nasıl olabilir, bir türlü anlamıyorum.

-

‘Yalnızca kültürlü insanlar öğrenmeyi sever, cahiller ders vermeyi tercih ederler’ demiş Edouard Le Berquier. Ben bu yaklaşımın neresinde yer alıyorum, anlamıyorum.

-

Geçenlerde bir arkadaşımla aramızda bir sohbet geçti. Sohbetin sonunda dedi ki;