KENDİMDE SON NOKTA

İnandığım yerlerden kırılmayı kim öğretti bana? Bașladığım yerden bitirmeyi beni, kim öğretti bana? Düșen her yıldız tanesi daha yakındı bana kendimden. Söylesene, kim öğretti bana?

Toz parçaları görüyorum. Parçalanmıș yüzler görüyorum. Masallar uyduruyor, insanlara inanıyorum. İnsanlara inanıyorum ve onlar bana kırılmayı öğretiyor..

Onlar bana öğretiyor ve ben kavanozlar kırıyorum. Ellerim titriyor. Kavanozlar kırıyorum. Babam bana kızıyor. En sevdiğim reçeli kırıyorum. Karadut parçalanıyor. Babam bana kızıyor. Ağlamıyorum. Yüzüm kırıșıyor. Ağlayamıyorum.

Babam tanrıya bile inanmıyor bazen. Ben gülüyorum. Yaranı aç bana, orada yașamak istiyorum. Kaplumbağalar tașıyor bazı insanlar yüreğinde. Ben kendimi bile tașıyamıyorum.

Bir sahil bulalım Erciyes'in tepesinde. Sen bana yaslan, ben Tanrı'ya. Çocukken çok kızar yanına giderdim. Çocukken bir tanrım bile yoktu, bulamazdım. İnanacak ne vardı bilmiyorum. Ellerini gördüm, ellerine sarıldım. Tüm yașamımı anlatsam hepsi buydu. Ellerini görmüștüm. Ellerine sarılmak geldi içimden. Ellerine sarılmıștım.

Tüm hikayem buydu benim. Tüm yașamım buydu benim. Üç kavanoz kırdım. Babam bana onlarca kez kızdı. Tanrım yoktu çocukken. Kurabiyelere inandım. İki el gördüm masada. Tuttum, onlara inandım.

#Kavanoz #Baba #Tanrı #İnanmak #Kırılmış #Reçel #Bermuda #Dergi #bermudadergi