Sensizliğe Uyandığım Sabahlar

Bir sabah daha uyandım sensizliğe,

Yüreğim acı içinde,

Bilmiyorum ne yapacağımı,

İlacım olduğun halde,

Sana ulaşamamak,

Sana dokunamamak,

Mis gibi kokunu çekememek içime,

Ne kadar kötü,

Ne kadar acı.

Adını yazmak istiyorum her bir kar tanesine,

Onlar da bilsin, kalbimin yalnızca senin için çarptığını.

Gecelerin karanlığı kadar aydınlık yüreğim,

Varlıkla yokluk arasındayım sanki,

Sensizliğe bedel ödemişim.

Bazen bir şarkı içinde aramak seni,

Bazen nakarat tekrar eder durur,

Aklıma gelir yüzün,

Rutubetli gözlerimden süzülür yaşlar ılık ılık,

Münzevî serap görür susuz çöllerde,

Ve gözyaşlarını doldurur bardağa,

Kana kana içer,

Ama yetmez yüreğindeki yangını söndürmeye.

Dizelerim seninle var oldu sadece,

Harflerim senin için dile geldi,

Zihnimin en ücra odaları seninle doldu taştı,

Ruhum senin esirin oldu,

Anladım ki,

Ben, sen olmuşum,

Senden ibaretim,

Nefes alma sebebim belki de senin varlığın.

Bir sabah daha uyandım sensizliğe,

Biten umutların anısına,

Çizgi çektim adının üstüne,

Hatıralarımdasın artık,

Ve sana ilk defa teşekkür ediyorum,

Bu ruhu zapt ettim sayende,

Karanlık odalara kapattım,

Satırlarım uzadı,

Bitmez tükenmez oldu,

Şimdi el sallıyorum sana sonsuzluktan.

Bir daha görüşmemek üzere,

Sensizliğe uyanıyorum sabahlara.

#sensizliğe #uyan #sabahlar